عوارض پیرسینگ بینی
بعد از پیرسینگ گوش، پیرسینگ بینی شاید معمول ترین و پرمخاطب ترین پیرسینگ است. پیرسینگ بینی در واقع با ایجاد یک سوراخ یا یک برش در غضروف بینی، در جاهای مختلف بینی همراه است. محل های متفاوتی برای قرار دادن پیرسینگ بینی وجود دارد که عبارت اند از پیرسینگ سپتوم، پیرسینگ پره بینی، پل بینی و… . با سوراخ کردن بینی و قراردادن یک زیور زیبای ظریف در آن، به زیبایی و خاص بوده چهره افزوده می شود.
لئوناردو داوینچی بیان کرده است که بینی از قوی ترین و برجسته ترین ویژگی های صورت انسان است و این را کسانی که بینی خود را سوراخ می کنند می دانند. پیرسینگ بینی می تواند بینی را زیباتر نشان دهد و توجه را بیشتر به آن جلب کند. از بین پیرسینگ هایی که در محل های مختلفی از بینی انجام می شوند، سوراخ کردن پره ی بینی از همه معروف تر و محبوب تر است.
پیرسینگ بینی معمولا از سوراخ کردن جاهای دیگر صورت بیشتر مورد قبول واقع می شود. این خود آرایی خاص، از زمان های بسیار قدیم در فرهنگ و سنت ملل مختلف جای داشته است. اخیرا بسیاری از جوانان کم سن و سال و افراد دنباله رو مد و فشن، از این آرایش استقبال خوبی به عمل آورده اند. انسان ها حدود چهار هزار سال است که در حال سوراخ کردن بینی خود هستند. پیرسینگ بینی نشان دهنده‌ی پیام های مختلف در فرهنگ های مختلف بوده است. حتی از پیرسینگ بینی در انجیل هم نام برده شده است.
تاریخچه پیرسینگ بینی
تاریخچه ی سوراخ کردن بینی به هزاران سال قبل برمی گردد. اولین نشانه های سوراخ کردن بینی در خاورمیانه مشاهده شده است. در کتاب های مقدس هم سوراخ کردن بینی و گوش عنوان شده است. در بعضی فرهنگ ها جواهری که از بینی زن آویزان است، نشان دهنده ی ثروت و پشتوانه ی مالی اوست.
حوالی قرن شانزدهم، مغول ها پیرسینگ بینی را به هند آوردند. در هند، پره ی چپ بینی بیشترین محل سوراخ شدن است. در بعضی شهرهای هند هم هر دو پره ی بینی را سوراخ می کنند. سوراخ کردن پره ی چپ بینی در زنان هندی به منظور افزایش باروری و بارداری بهتر انجام می شود. این کار به نشانه ی سلامتی ارگان ها و اعضای تولید مثلی زن انجام می شود. بیشتر زنان هندی از پیرسینگ بینی که به گوش هم متصل می شود استفاده می کنند.
پیرسینگ بینی حدودا در سال های ۱۹۶۰ وارد غرب شد. این کار را هیپی های آمریکایی تحت تاثیر سفر به هند انجام دادند. در ابتدا از این کار به نشانه ی اعتراض و عصیان پانک ها نسبت به میانه روها استفاده شد. امروزه هم همچنان بسیاری از پدران و مادران و کارفرماها این کار را نشانه ی چموشی و عصیانگری می دانند. از بین پیرسینگ های بینی، پیرسینگ سپتوم نسبت به باقی آن ها بیشتر نشانه ی سرکشی و عصیان می باشد.
در جوامع غربی، ابتدای کار که این مد روی کار آمده بود، از نظر اجتماعی مورد قبول واقع نبود. بسیاری از افرادی که برای کار اقدام می کردند و درخواست می دادند، به خاطر داشتن پیرسینگ بینی رد می شدند. به تدریج و به مرور زمان این موضوع برای افراد جا افتاد و آن را همان طور که هست دیدند. بسیاری از سلبریتی ها و اشخاص معروف در استایل و سبک خاصشان از پیرسینگ بینی استفاده کردند. امروزه این حرکت یک سبک زیبا و جذاب است و کمتر کسی پیدا می شود که با آن مشکل داشته باشد.
انواع پیرسینگ بینی
1)پیرسینگ بینی دائمی
در این روش، در دیواره ی غضروف بینی شما سوراخ یا برشی ایجاد می شود و این حفره تا همیشه باقی می ماند. بهتر است این روش را موقعی انتخاب کنید که از داشتن پیرسینگ بینی مطمئن شده باشید. پیرسینگ دائمی خود از نظر محل سوراخ کردن بینی به انواع مختلفی تقسیم می شود.
2)پیرسینگ بینی موقت
در این روش هیچ دستکاری در غضروف بینی انجام نمی شود. اگر می خواهید بینی شما به حالت قبل باقی بماند، می توانید از این روش استفاده کنید. توجه داشته باشید که اگر شک دارید بینی خود را سوراخ کنید یا نکنید، استفاده از روش موقت از بهترین راهکارهای عادت کردن به آن است. پیرسینگ موقت انواع مختلفی دارد.
انواع پیرسینگ موقت:
1)پیرسینگ بینی موقت چسبی
اگر علاقه ای به سوراخ کردن بینی خود ندارید و یا از سوراخ کردن آن می ترسید، می توانید از پیرسینگ موقت بینی و بدون سوراخ استفاده کنید. یکی از انواع آن ها پیرسینگ چسبی است. این مدل برندهای مختلف و قیمت های متنوعی دارد.
2)پیرسینگ بینی موقت مغناطیسی
پیرسینگ مگنتی یا مغناطیسی از دیگر انواع پیرسینگ موقتی است و برای افرادی که پره ی بینی آن ها نسبتا نازک است، می توانند انتخاب مناسبی باشند. بیشتر این پیرسینگ ها از نوع نگین یا همان پیرسینگ میکرودرمال هستند.
3)پیرسینگ بینی موقت فنری
این نوع پیرسینگ معمولا یک رینگ ساده است که وسط آن شکسته است و می توان آن را وارد پره ی بینی کرد و اندکی فشرد تا سرجای خود قرار بگیرد.
محل های مختلف پیرسینگ بینی
محل های مختلف پیرسینگ بینی1)پره‌ی بینی
محبوب ترین و جذاب ترین محل سوراخ کردن بینی پره ی بینی یا nostril است. این نوع پیرسینگ بیشتر یک طرفه بوده و طرفداران زیادی دارد. محل ساده ای برای سوراخ کردن است و انتخاب های زیادی برای آویختن جواهر و زیورآلات در اختیار فرد می گذارد. می توان در آن حلقه، میخ، نگین و پین های L شکل وارد کرد. برای سوراخ کردن این محل، غضروف بینی سوراخ می شود و ممکن است دردناک باشد. اگر قبلا گوش یا ناف خود را سوراخ کرده اید، انتظار درد بیشتری را برای بینی داشته باشید.
نوع دیگری از پیرسینگ در این محل داریم که بالاتر از لبه ی پره است. در این مورد نمی توان از رینگ یا حلقه استفاده کرد، زیرا فاصله ی سوراخ از لبه ی بینی زیاد است و باید حلقه ی بسیار بزرگی استفاده کرد. معمولا این سوراخ را با نگین پر می کنند.
2)سپتوم یا تیغه وسط بینی
این نوع پیرسینگ از دیواره ی بین دو حفره ی بینی عبور می کند و معمولا به شکل یک حلقه می باشد. اصالت این محل سوراخ بینی به مایاها و آزتک ها باز برمی گردد. در دهه ی اخیر این نوع پیرسینگ محبوبیت زیادی پیدا کرده است و بسیاری از سلبریتی ها و ستاره های سینما و خواننده های پاپ علاقه ی وافری به این نوع پیرسینگ نشان داده اند.
غضروف سپتوم معمولا دردناک است، ولی در زیبایی آن نمی توان هیچ مخالفتی به عمل آورد. توجه کنید که جنس میله ای که در داخل دیواره ی سپتوم قرار می گیرد باید طلا، تیتانیوم و یا نقره باشد. به هر حال باید جنس آن ایجاد حساسیت نکنید.
3)پل بینی (بین دو چشم)
محل دیگری که برای سوراخ کردن انتخاب می شود، روی پل بینی (بین چشم ها) است. این مدل پیرسینگ بینی سطحی انجام می گیرد و استخوان یا غضروف در آن دست نخورده باقی می ماند. از آنجایی که حفره ی ایجاد شده سطحی است، احتمال جابجایی و هل داده شده آن به سمت سطح وجود دارد. با گذر زمان این پیرسینگ سطحی تر به نظر می رسد. در صورتی که چنین اتفاقی بیفتد، باید زیوری که استفاده خارج شود و به حفره اجازه ی بهبودی داده شود.
برای این محل بهتر است از میله های خمیده استفاده کرد تا احتمال بیرون فرستاده شدن آن ها توسط بدن کاهش یابد. ممکن است به خاطر نزدیکی محل سوراخ به چشم دردناک به نظر برسد. درد این قسمت نسبت به سایر پیرسینگ ها کمتر است. چون نیازی به سوراخ کردن استخوان یا غضروف نیست و تنها پوست و گوشت درگیر است.
4)آستین بار یا نوک بینی
این نوع پیرسینگ بینی، یک حلقه و یا میله است که تقریبا مشابه پیرسینگ پل بینی غضروف یا استخوان را سوراخ نمی کند. در پیرس آستین بار یک میله یا حلقه وارد بخش گوشتی جلوی بینی می شود. محل سوراخ در این نوع پیرسینگ اندکی دشوارتر از باقی محل ها است، چون به نوک بینی و انتهای آن بسیار نزدیک است.
5)نازلنگ (بالای پره بینی)
پیرسینگ نازلنگ به مراتب سخت تر از آستین بار است. این نوع پیرسینگ شبیه آستین بار به نظر می رسد، ولی محل سوراخ آن اندکی متفاوت است. در این نوع پیرسینگ، پره ی بینی و سپتوم (دیواره) بینی همزمان با هم سوراخ می شوند. در واقع میله یا حلقه از یک پره عبور می کند، به سپتوم می رسد و آن را هم رد می کند و وارد پره ی دوم می شود. نحوه ی سوراخ کردن این مورد پیچیده است و لازم است که فرد مهارت کافی را داشته باشد. سوراخ کرده سه صفحه از بینی می تواند دردناک تر از باقی سوراخ ها باشد.
6)سپتریل
این پیرسینگ یک پیرسینگ ترکیبی است. در واقع برای داشتن این نوع پیرسینگ، باید ابتدا سپتوم را سوراخ کنید و به صورت عمودی، زیور یا آویزی که می خواهید از وسط آن آویزان شود. انجام این سوارخ نسبت به سایر موارد دردناک تر است و نیازمند دقت بیشتر است.
7)راینو (کرگدن)
نام این پیرسینگ به خاطر شبیه بودن به شاخ کرگدن گذاشته شده است. این سوراخ در نزدیکی نوک بینی از پایین وارد و اندکی بالاتر از نزدیکی نوک بینی خارج می شود. معمولا از یک میله ی خمیده برای تزئین این سوراخ استفاده می شود.
عوارض پیرسینگ بینی
عوارض پیرسینگ بینیسوراخ کردن بینی می تواند با خطرها و آسیب هایی همراه باشد. بینی شما در محلی قرار دارد که پزشکان آن را مثلث خطر می نامند. فضایی بین ابروها و لب بالایی شما. سیاهرگ های موجود در این منطقه به حفره ی سینوس شما می رسند. هر گونه فرایندی که در این محل انجام شود می تواند عفونت های جدی را ایجاد کند. عوارض پیرسینگ بینی برای شما ایجاد کند عبارت اند از:
عفونت: باکتری هایی که در این محل زندگی می کنند می توانند ایجاد عفونت کنند. در صورتی که اپراتور شرایط استریل را رعایت نکند، یا اگر در جایی غیر بهداشتی پیرسنگ را انجام دهید، ممکن است به بیماری هایی همچون HIV، هپاتیت بی و سی دچار شوید.
خونریزی: هر سوراخ کردنی با خونریزی همراه است. پیرسینگ سپتوم ممکن است نسبت به باقی فرایندها بیشتر خونریزی کند. احتمال تشکیل هماتوم (یک بخش برجسته ی پر از خون) و عفونی شدن آن هم وجود دارد.
حساسیت به پیرسینگ: ممکن است به فلزی که در سوراخ بینی شما قرار می گیرد حساسیت نشان دهید.
آسیب عصبی: آسیب به عصب می تواند باعث بی حسی و درد شود.
اسکار پوستی: ممکن است زخم کلوئید، که نوعی گوشت اضافه است تشکیل شود. این موضوع در اثر تقسیم زیاد سلول برای بهبودی بافت ایجاد می شود.
بدون دیدگاه